We gaan een symposium organiseren rond het thema ‘leidinggeven in de waan van de dag’. De adviseurs van BVS en het IMO maken dit vaak mee wanneer ze mensen spreken in organisaties. En ook bij zichzelf ervaren ze het.
In een organisatie waar ik regelmatig kom is veel verzuim, want er heerst spanning en een cultuur van ontwijken en misschien wel angst. Door het verzuim moeten leidinggevenden allerlei afspraken en projecten steeds opnieuw plannen en aanpassen. Het moet, maar is erg onbevredigend. En er moet gecommuniceerd worden dat vaak niet volgens afspraak op tijd geleverd kan worden aan opdrachtgevers en klanten. Heel vervelend, maar het moet ook gebeuren.
Eén van de eerste dingen die ik mij afvroeg is: hoe dat zit met het woord ‘waan’? ‘De waan van de dag’ klinkt negatief. Maar als je zegt: “Als ik deze appeltaart proef waan ik mij in mijn kindertijd”, dan is het juist positief. En als je denkt dat iets complete waanzin is, dan is het weer negatief. Hoewel je iets ook waanzinnig mooi kunt vinden.
Wat al die uitdrukkingen volgens mij gemeenschappelijk hebben is dat je buiten of naast de realiteit bent. De realiteit is bijvoorbeeld dat je vooral aan echt belangrijke en zinvolle zaken aandacht wilt besteden. Daar ben je voor aangenomen, dat geeft je werk betekenis. Maar door de waan van de dag ben je alleen maar met kleine dingetjes bezig en reageer je op hetgeen op je afkomt. Lijsten met e-mails en verzoeken dringen aan op jouw actie.
De waan van de dag is dat het lijkt alsof deze kleine zaken echt belangrijk zijn, want je stopt er veel tijd en energie in. Maar je zou met de grote, inhoudelijke thema’s bezig willen zijn. Daarom doe je dit werk. Waarom lukt het niet? Hoe doen anderen dat? Wat zou je zelf kunnen doen?
Hierover gaat het tijdens het symposium op 3 april in Anafora (Utrecht). Zorg dat je erbij bent. Zie deze link voor alle informatie